Հարսս ստիպում է, որ․․․Ես հարսիցս ամեն բան կսպասեմ, բայց որ որդիս ու դուստրս են նույնը պահանջում
Իմ անունը Անաստասիա է, ես 54 տարեկան եմ: Ես երկու երեխա ունեմ `դուստր և որդի, երկուսն էլ մեծահասակ են, կրթված, ունեն
իրենց ընտանիքները և երեխաները:Ես երկար ժամանակ ապրել եմ մենակ, մոտ 8 տարի: Երբ բոլորը լքեցին ծնողական տունը, սկզ-
բում դա անսովոր էր և միայնակ, բայց ժամանակի ընթացքում ես նույնիսկ սիրահարվեցի դրան:
Առավելություններն ակնհայտ են, ես ինքս եմ ղեկավ արում իմ ժամանակը, երբ ցան կանում եմ, ես դանդաղորեն կատարում եմ տը-
նային գործերս: Մինչ երեխաներս սով որում էին, ես աշխատում էի, որպ եսզի երբեմն ֆինանսապես օգնություն ցույց տայի նրանց:
Երբ երեխաներս ոտքի կանգնեցին, ես հանգիստ խղճով անցա թոշակի, հիմա երեխաներն են ինձ օգնում: Քանի որ երկուսն էլ իրենց
ընտանիքն ունեն,ես շատ ուրախ էի թոռներիս համար, ես նրանց շատ էի սիրում:Վերջերս,դուստրս սկսեց խնդրել նստել նրանց հետ:
Սկզբում, իհարկե, ես համաձայնեցի, բայց հետո ավելի ու ավելի շատ նման պահանջներ եղան:
Ես դստերս բացատրեցի, որ ինձ համար դժվար է փոքր երեխաների համար հոգ տանելը,և որ ես արդեն ուզում եմ ժամանակս ծախ-
սել ինքս ինձ վրա:Թոռներիս ծնվելուց հետո ես նրան ասա ցի, որ այդ պիսի իրավիճ ակների դեպքում նախապես զգուշացրեցի ինձ,
քանի որ ամեն անգամ չի ստացվում նստել նրանց հետ:
Շուտով ես պլանավորել էի արձակուրդների ժամանակ մեկնել հանգստի: Աղջկաս անմիջապես ասացի, որ չեմ կարողանա ինձ հետ
վերցնել չորսամյա թոռանս, քանի որ դա այլևս արձակուրդ չէր դառնա:Աղջիկս այժմ նեղացել է ինձնից: Նա կարծում է, որ ես սխալ
եմ և թոռներիս չեմ սիրում: Իսկ որդիս հենց ինձ է աջակցում:
Չնայած նա նույնպես երե խա ունի, նրան տանում են մանկա պարտեզ, իսկ տղաս և նրա կինը առավոտից երեկո աշխատանքի են։
Ահա և այսպիսի պատմություն: Նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչպես ճիշտ վարվել այս իրավիճակում: Մի կողմից ես թոշակառու եմ և ավելի
շատ ազատ ժամանակ ունեմ, բայց մյուս կողմից ՝ ես աշխատել եմ ամբողջ կյանքում և արդեն մեծա ցրել եմ երեխաներիս, իսկ այժմ
ցանկանում եմ ժամանակս անցկացնել ինքս ինձ վրա:
