70 տարեկան եմ ու մինչև վերջերս մտածում էի, որ երեխաներս ինձ սիրում են, բայց․․․
Ես 70 տարեկան եմ ունեմ երկու դուստր: Մինչև վերջին ժամանկները ես կարծում էի,որ իմ զավակներն ինձ շատ են սիրում, սակայն
հասկացա, որ սխալ վել եմ: Նր անք ամեն օր կարող են ասել, թե որ քան շատ են ինձ սիրո ւմ, սակայն նրանց գործողո ւթյունները այլ
բանի մասին են վկայում:
Վերջերս ես լուրջ առողջական խնդիրներ ունեցա և գրեթե ողջ օրը անցկացում էի մահճա կալում պառկած: Ինձ խնա մք էր հարկա-
վոր, բայց դուստրերիս մտքով անգամ չէր անցնում զբաղվել իմ խնամքով: Նրանք զանգահարում էին ու արդարանում, որ զբաղված
են այս կամ այն գործով և չեն կարո ղանում գալ ինձ տեսության, մինչդեռ ես նրանց օգնության կարիքը շատ ունեի:
Իմ խնամքով զբաղվում էր հարևանուհիս: Մի օր, երբ վերջապես ավագ դուստրս այցի եկավ, տեսնելով հարևանուհուս ասաց.
-Ինչ լավ է, որ դուք կարողանում եք օգնել, ես շատ զբաղված եմ ու չեմ հասցնում գալ և ասացեք, որքան վճարեմ ձեզ, որ շարունա-
կեք խնամել մայրիկիս:
-Ի՞նչ եք ասում ի՞նչ գումար, ես հաս կացա, որ նա պառկած է և խնամող չունի, և որոշեցի օգնել,-պատասխանեց հարևա նուհիս
-Լավ, լավ, մի ձևացրեք, հիմա բարի մարդ չկա, բոլորն էլ փողի համար են ինչ որ բան անում:
Ես սաստիկ ամաչեցի իմ դստեր պահվածքից: Միթե՞ նրա համար ամեն ինչ փողով է չափվում այս կյանքում: Միթե՞ ես սխալ եմ դաս-
տիարակել:
