Թվում էր, թե ամեն ինչ լավ է, բայց սիրելիս ինձ լքեց այն ժամանակ, երբ ամենից շատ էի նրա կարիքը զգում․ Հիմա հայտնվել ու․․․
Մեր պատմությունը սկսվեց 4 տարի առաջ։ Մենք շատ էինք սիրում իրար և որոշեցինք ամո ւսնանալ։ Ամուսնական կյա նքի 3 տարի-ները երազի նաման անցան։ Մենք անսահման երջանիկ էինք։ Բայց․․․Բայց լսեք պատմության ցավալի ավ արտը․․․ Երջանկո ւթյունը տևեց 3 տարի․․․
Մայրս ծանր հիվանդացավ և ես սկսեցի խնամել նրան։ Ես ստիպ ված ժամ անակիս հիմանական մասը մայրի կիս էի տրամա դրում։ Ուս-տի քիչ ժամա նակ էի լինում տանը՝ ամո ւսնուս կողքին։ Բայց նույնիսկ այն քիչ ժամանա կահատվածը, որ նրա հետ էի, զգում էի սառնություն և անտարներություն իմ նկատմամբ։Ես մտածում էի, որ դա իմ անընդհատ տանից բացակայելու պատճառով է։ Մտա-ծում էի, որ նա նեղանում է ինձանից իրեն քիչ ժամանակ տրամադրելու համար։
Այսպես ապրեցինք ևս 1 տարի։Մեկ տարի անց նա ավելի ագրեսիվ դարձավ իմ հանդեպ,անընդհատ կոպտում և վիրավորում էր ինձ։ Ես փորձեցի խոսել ամուսնուս հետ, բացատրել, որ այդ ծանր վիճա կում չեմ կ արող մայր իկիս մենակ թո ղնել, որ ես նույնպես կարո-տում եմ իրեն։ Ես իրոք ծանր էի տանում մորս հիվ անդությունը։ Ամուսինս ասաց, որ լիովին հասկ անում է ինձ և մտնում է իմ դրութ-յան մեջ։ Սակայն նույնիսկ այդ խոսակցությունից հետո նրա վերաբերմունքը չփոխվեց իմ հանդեպ։
Մի օր էլ եկա տուն և այդ օրվանից մինչ այսօր չեմ կարողանում ուշքի գալ․․․․Ես այդ օրը շուտ վերա դարձա մայրիկիս տանից, ցան-կանում էի անկնկալ մատուցել ամուսնուս․․․Մտա տուն և տեսա հատակին ընկած կանացի շապիկ, որն իմը չէր։ Ննջասենյակից ձայ-ներ էին լսվում․․․
Ես մոտեցա սենյակին դուռը բացեցի և տեսա ամուսնուս ւո իր սիրուհուն։ Ես շոկի ենթարկվեցի։ Նա ուրիշ կնոջ տուն էր բերել, մեր տուն։ Ամուսինս տեսավ ինձ, նույնիսկ վատ չզգաց իրեն։ Պարզապես ասաց․
-Դե ինչ, դու արդեն ամեն ինչ գիտես։ Ես ինքս էի ցանկանում ասել, բայց լավ է, որ կարիքը չեղավ։ Ես այլևս չեմ ցանկա-նում ապրել քեզ հետ։ Ես բաժանվում եմ։
-Ես ցավ էի ապրում, չէի ցանկանում հավա տալ տեսա ծիս ու լսածիս։ Մենք այն քան շատ էինք սիրում իրար։ Ես մտածել եմ, որ նա սատարում է ինձ մայրի կիս հարցում։ Բայց փոխարենը նա ինձ մենակ թողեց ինձ համար այդ ծանր ժամ անակներում։
ՄԻ քանի ամիս է անցել մեր բաժանումից, մայրս քիչ-քիչ կազդուրվում է։ Ես մայրիկիս չեմ ասել տեղի ունեցածի մասին, չեմ ցանկա-նում սթրեսի ենթարկել նրան։ Բայց հոգիս ցավում է։ Վերքերը չեն սպիանում։Չգիտեմ ինչպես առաջ շարժվեմ․․․․
