Երեկ, երբ ամուսինս լոգարանում էր, պատասխանեցի նրա հեռախոսին․ Պարզվեց, զան գողը ամո ւսնուս սիրուհին էր․Երբ լոգարա-նից դուրս եկավ, ասացի, որ ամեն ինչ գիտեմ․․․Ամուսնուս պահվածքը ինձ ուղղակի ինֆարկտի հասցրեց։Որտեղ գտնել ուժ այս ամե-նին դիմանալու համար …
Ամուսնուս պահվածքը ոչ մի տրամաբանության մեջ չի տեղավորվում: Նա տուն է գալիս, երբ ուզում է, անում է այն, ինչ ուզում է, եւ ես պետք էհամբերեմ:Այդ օրը ես երեխաներին քնեցրեցի: Իգորն ուշ եկավ, գնաց խոհանոց` ընթրելու: Խոսեցինք վաղվա ծրագրերի մասին:
Ես պատրաստվում էի որդուս տանել ատամնաբույժի մոտ, Իգորն ասաց, որ ինքը կտանի, քանի որ պետք է գնա քաղաքի այդ հատ-վածը: Աչքերիս չի նայում: Ես առա ջարկեցի խոսել, հրաժարվեց, ասաց, որ ոչի նչ չի պատ ահել,ամեն ինչ լավ է:Հետո նա գնաց լոգա-րան, ցնցուղ ընդունելու:
Հեռախոսը մնաց խոհանոցում: Երբ այն զնգաց` էկրանին գրվեց Մաշա: Զանգին պատասխանեցի` «Ո՞վ է»:Ասում է. «Դու, հավանա-բար, Լենան ես»: Մի տեսակ թունոտ,կոշտ` «Ըստ երեւույթին,Իգորի կինն ես»:Ես շատ զայրացա,հարցնում եմ, թե ով է նա: Պատաս-խանում է. «Դու կինն ես, իսկ ես` սիրուհին: Ծանոթանանք: Եվ չփորձես Իգորին ասել, որ ես քեզ հետ խոսել եմ: Եթե ասես, այլեւս չես տեսնի նրան: Դու հասկացա՞ր ինձ»:
Ուզում էի ինչ-որ բան ասել, բայց Իգորը դուրս եկավ լոգարանից, ես անջատեցի հեռախոսը:Ես անմիջապես մոտեցա նրան ու ցույց տալով հեռախոսը, այն բազմոցին նետելով ասացի. «Գիտե՞ս, թե ում հետ էի խոսում»:Ամուսինս ձեռքով ամուր բռնեց դեմքս եւ ուղիղ աչքերիս նայ ելով ասաց, որ դա իր գործն է: Հետո փռվեց անկ ողնուն ու քնեց, իսկ ես խոհան ոցում նստած մնացի մինչեւ գի շերվա երեքը, ան նորմալի պես լաց լինելով:
Իրոք չգիտեմ, թե ինչ կարելի է անել…
