Երիտասարդ ավտոմեխանիկը աշխատանքի ընդունման հարցազրույցին ներկայացավ մրոտ ձեռքերով․ Տնօրենը տեսնելով նրան իսկույն աշխատանքի ընդունեց․․․
Այս պատմությունը ստիպում է վերականգնել մարդկանց հանդեպ հավատը…
Ավտոմեխանիկը երկար ժամանակ չէր կարողանում աշխատանք գտնել:Վերջապես հայտ արարություն տեսավ,որտեղ նշված էր, որ աշխատող են փնտրում: Այդ աշխատանքն իրեն շատ հարմար էր: Նա իր ռեզյումեն ուղարկեց և հարցազրույցին մասնակցելու հրավեր ստացավ:Հարցազրո ւյցից առաջ՝ գիշերը, նա չէր կարողանում քնել: Շատ անհանգիստ էր: Առավոտյան հագավ պիջակը, սանրվեց և օծանելիք ցանեց: Նա չէր ուզում ուշ անալ, դրա համար էլ տնից 1.5 ժամ շուտ դուրս եկավ:
Երբ կանգառ հասավ, մի տարեց մարդու նկատեց, ում մեքե նան փչացել էր: Ծերունին անհույս փոր ձում էր աշխատեցնել մեքե-նան: Ավտոմեխանիկը՝ խղճալով նրան, իր օգնությունն առա ջարկեց: Մի ժամից մեքենան սարքին էր, բայց տղամարդը ամբող-ջովին կեղտոտ վել էր:Շնորհա կալ վարորդը հարցրեց, արդյոք ինքը կարող է ինչ-որ կերպ շնորհակալություն հայտնել: Ինչին էլ տղամարդը պատասխանեց, որ ի սրտե է օգնել, նաև կիսվ եց, որ հարցազր ույցի է գնում, բայց հիմա կեղտոտվել է, բացի այդ էլ արդեն ուշացել է:
Բայց վարորդը համոզեց նրան, որ միևնույնն է, պետք է գնալ հարց ազրույցին…Վերջա պես տղա մարդը համաձայնեց: Միջանց-քում շատ երիտ ասարդներ կային՝ գեղեցիկ հագնված: Մեխանիկը հասկանում էր, որ աշխատանք ստանալու իր շանսերը շատ ցածր են: Նա բավա կան մեծ էր, քիչ փորձ ուներ, բացի այդ էլ ձեռքերը կեղ տոտ էին: Միակ մխիթա րանքն այն էր, որ տնօրենը նույնպես ուշացել է:
Երբ գործատուն վերջապես տեղ հասավ, սկսեց հավակնորդներին հերթով կանչել ներս: Բոլորը տխուր դեմքով էին դուրս գալիս: Մեխանիկն արդեն պատրաստվում էր գնալ տուն, երբ քարտո ւղարուհին նրա անունը հնչեցրեց: Նա մտավ ներս: Սեղանի մոտ նստած էր այն տարեց մարդը, ում մեքենան ինքն առավո տյան սարքել էր:
Այժմ նրա հագին գեղեցիկ թանկարժեք կոստյում էր:«Ցա վում եմ, որ ձեզ երկար սպա սեցրեցի: Կար ծում եմ, այս տարվա լավա-գույն որոշումներիցս մեկն ընդունեցի, երբ տեսա ձեզ գրասենյակում: Ես ուղղակի հասկացա, որ դուք կլինեք այն աշխատակիցը, ով արժանի է վստահության, իսկ դա ինձ համար ամեն ակարևորն է»,- ասաց նա:
