Ես ժլատ չեմ, քիչ չեմ վաստակում, բայց չեմ ուզում աշխատավարձս ծախսել օտար երեխայի վրա․․․
Ես լավ կնոջ եմ հանդիպել: Երկո ւսս էլ 30 տարեկան ենք, հիանալի հարաբ երությունների մեջ ենք, համ ընկնում ենք բնավորութ-յուն-նե-րով: Նա որդի ունի, ինձ հենց սկզբում ասել է դրա մասին: Ես նրան հասկացա և ընդունեցի, բայց մի պայման դրեցի՝ երե-խան հայր ունի, թող նա էլ նրան ապահովի:
Ես չեմ պատրա ստվում խո ւսափել նրանից, բայց խաղալ իքներ, հագուստ նվիրել և ընդհ անուր առմամբ ապա հովել նրան՝ չեմ ցանկանում: Ընկերություն կանենք, կշփվենք, բայց ոչ ավել: Միայն այդ պայմանով համաձայնեցի, որ միասին ապրենք:Այդ կինն ասել էր, որ երեխայի համար բոլոր նյութական ծախսերը կընկնեն նրա և իր նախկին ամուսնու վրա: Իսկապես, դա իմ հոգսը չէ:
Մի երկու ամիս ամեն ինչ լավ էր. նրա նախկին ամուսինը ճշգրիտ կատարում էր իր հայրական պարտականությունները, երեխա-յի մայրն էլ էր ինչ-որ բա ներ գնում նրա համար:Ես ոչ մի գումար չէի ծա խսում: Բայց վերջերս կնո ջիցս սիրալիր խնդ րանքներ սկսեցի ստանալ, որ գնեմ ինչ-որ քաղցրավենիք կամ հագուստ:
Ես ժլատ չեմ, քիչ չեմ վաստակում,բայց չեմ ուզում աշխատավարձս ծախսել օտար երեխայի վրա:Ես ինքս եմ ուզում երեխա ունե-նալ: Ես ապշած եմ, որ նա նման բաներ է խնդրում՝ մեր պայմանավորվածությունից հետո:Մի՞թե նա մոռացել է: Ես չեմ ուզում նե-ղացնել նրան և ամաչում եմ հիշեցել մեր պայմանի մասին:
Ինչպե՞ս մաքսիմալ կոռեկտ դնեմ նրան իր տեղը և ստիպեմ, որ չբարդի ինձ վրա նրա որդուն վերաբերող ֆինանսական հարցերը:
Ի՞նչ եք կարծում:
