Մեր նշանադրության օրն էր․ Ամեն ինչ ընթանում էր բնականոն հունով․ 20 րոպե անց սկսվեց ամենասարսափելին․․․
Մեր նշանադրությունն էր: Իմ ծնողներն էին և ամուսնուս ծնողները: Բոլորն այնքան սիրալիր էին…բայց միայն առաջին 20 րոպե-ի ընթացքում:Հետո սկսեց ամենասարսափելին:Սկե սուրս հայտնեց, որ հար սանիքից առաջ պիտի այցելեմ բոլոր բժիշկ ներին և նրան տրամադրեմ իմ բուժգրքույկը:
Ամուսինս համա ռորեն լռում էր:Ես, իհարկե, ասացի, որ խն դիր չկա: Իսկ մայրիկս հայտ նեց, որ դա լիարժեք զառանցանք է:Սկե-սուրս ասաց, որ եթե այդպես է, ուրեմն հար սանիք չի լինի այնքան ժա մանակ, մինչև չներկա յացնեմ նրան մեր ամբողջ ցեղում ե-ղած բոլոր հիվանդությունները:
Հայրս կոպտեց սկեսուրիս և հեռացավ: Ես մնացի:Ինձ անհարմար էի զգում, որ իքնս էլ գնամ:Գիշերն ինձ ու ամուսնուս առանձին պառ կեցրեցին, դա նույն պես տարօ րինակ էր, բայց այդ ժամանակ էլ ամուսինս լռեց: Քնելուց առաջ իմացա, որ վաղը գնում ենք ամուսնական պայմանագիր կնքելու:
Զարմանքից բերանս բաց էր մնացել:Առավոտյան վաղ արթնացա և հեռացա: Հանեցի հեռախոսիս քարտը և գցեցի աղբը: Հաս-կացա, որ ժամանակին եմ փախչել…
