Երջանիկ ապրելու համար ունեինք ամեն ինչ բացի ամենակարևորից՝ երեխայից․ Օրեր առաջ ամուսինս գնաց խանութ ու տուն վերադարձավ մի անծանոթ երեխա գրկին․․․
Ես ու ամուսինս արդեն 10 տարի ամուսնացած էինք: Երջանիկ կյանքի համար ունեինք ամեն ինչ. լավ աշխատանք, տուն, հավա-տարիմ ընկերներ և հոգատար բարեկամներ:Սակայն պակասում էր գլխավորը. մենք երեխա չունեինք:Ես երկար ժամանակ բուժ-վում էի, սակայն ամեն ինչ ապարդյուն էր: Մեր ընկեր ները մեզ խորհո ւրդ էին տալիս երեխա որդեգրել, սակայն ինձ թվում էր, որ ես չեմ կարողանա անկեղծ սիրել ուրիշի երեխային:
Ամանորի նախօրեն էր: Թխվածք պատրաստելիս նկատեցի, որ մի երկու բաղադրիչ է պակասում և խնդրեցի ամուսնուս խանութ գնալ: Սակայն ամուսինս վերադարձավ 2 րոպեից՝ նորածին երեխայի գրկած:Պարզվում է, շքամուտքի մոտ ամուսինս մանկասայ-լակ է հայտնաբերել, որի մեջ քնած էր փոքրիկը, մոտակայքում ոչ մի մեծա հասակ չի եղել: Արմենն առանց երկար մտածելու փոք-րիկին բերել էր տուն, որ վերջինս չսառի:
Մենք ոստիկանություն զանգեցինք…պարզվեց երե խային լքել են, գցել են դուրսը և հեռացել: Ոստիկանները տարան երեխային: Ես մի քանի օր տեղս չէի գտնում, իսկ երբ տոնական օրերն անցան, շտապեցի, որպիսի փոքրիկի մասին ինչ-որ նորություն իմա-նամ:Կարծում եմ, արդեն հասկացաք, որ երեխան արդեն մեզ հետ է ապրում, մենք նրան պաշտոնապես որդեգրել ենք: Մեր տը-ղան արդեն գրեթե 3 տարեկան է, և մենք սիրում ենք նրան ամբողջ սրտով և մեր կյանքն առանց նրա չենք պատկերացնում:
