Երիտասարդ մայրը երեխային գիրկն առավ և գունատվեց: Դռան հետևում մի գեղեցիկ ծրարով երեխան է,և շատ հարազատներ:Ծրարի մեջ երեխա կար. Մայրը միայն մեկ հայացք ուներ՝ դա հասկանալու համար:Լյուդ-միլան զգուշորեն դրեց երեխային սեղանի վրա և սկսեց նրա շորերը հանել: Բուժքույրը նյարդայնացած հարցրեց նրան, թե ինչ է անում, ասում են, որ այնտեղ կա միայն մեկ դուրսգրման սենյակ, և ևս մի քանի հոգի սպասում էին նրան հերթի մեջ:
Լյուդմիլան չպատասխանեց. Դողացող ձեռքերով նա հանեց փոքրիկին և հետաքրքիր հայացքով նայեց բուժ-քրոջը.Այս երեխան տղա է, որտեղ է իմ աղջիկը : Արագ բերեք իմ աղջկան, այլապես ես իմ քայլերի համար պա-տասխանատու չեմ:
Բուժքրոջ դողըը անհետացավ,կարծես նա վազեց բաժանմունք և մի քանի րոպե անց Լյուդմիլինայի դստեր հետ գլուխը ցած իջավ ներ քև: Նա սկսեց ներողություն խնդրել և բացատրել, որ այս տղան նույնպես պատրաստվում էր դուրս գրվել: Ավելի ճիշտ ՝ երեխային պետք է տուն տեղափոխել, քանի որ մայրը հրաժարվել է որդուց:
Լյուդմիլան վերցրեց դստերը և գնաց իր ամուսնու մոտ: Թվում էր, թե տոնական օր է , բայց երիտասարդ մոր գլ-խից դուրս չէր գալիս այն փոքրիկ տղան,որին նա գրկել էր:Երեկոյան ամուսինը նրան հարցրեց, թե ինչ է պատա-հել,նա լաց եղավ և պատմեց իրեն ամեն ինչ:Եվ ահա երեք շաբաթ անց բոլոր մեծ հարազատները կրկին հավաք-վեցին `ընտանիքի ևս մեկ նոր անդամի` Մաքսիմի գալու կապակցությամբ, այն փոքրիկ տղային, որը գրեթե դստեր փոխարեն էին տալու երիտասարդ ծնողներին:
Նրանք մտածեցին, և խորհրդակցեցին միմյանց հետ, և միաձայն որոշեցին. Ասում են ՝ որտեղ, մեկը, այնտեղ և երկրորդը, մենք կարող ենք կարգավորել: Եվ ահա, նրանց դստեր համար եղբայր հայտնվեց: Միայն հիմա ես ստիպված էի մեկ այլ զբոսասայլակ գնել `երկվորյակների համար:
