Սկեսուրս ինձ ու թոռանը տանից դուրս հանեց․ Ես հլը ոչինչ, բա իրա թոռը․․․Հիմա էլ սաղին ասում ա, որ իրանց հիվանդ երեխա
պետք չէ։Ես ու մարդս նույն գյուղից ենք : Ութ տարի առաջ ենք ամուսնացել : Կիսուրս ասեց, որ կօգնի տուն առնենք : Բայց պայման
դրեց, որ ինքն էլ պտի մեր հետ ապրի : Ճար չունեի ու համաձայնվեցի :
Մի վախտ հետո հղ իացա : Շատ տան ջվեցի երեխու ծնվելուց : երկու օր վերակե նդանացման բաժանմունքում էի։ Բժ իշկը էկավ
մոտս ու ասեց, որ իմ երեխեն սին դրոմ ունի : Ասեց, որ կարամ հրաժարվեմ : Սկսեց համոզել, թե բա խի սաղ կյանքդ հի վանդ երե-
խա պահես : Հետո էլի կունենաս : Ես ասեցի, որ ճեմ հրաժարվի իմ երեխուց :
Հենց էդ վախտ հեռախոսս զանգեց ու մարդս սկսեց հաթաթա տալ : Ասում էր, որ իրան հիվ անդ լա կոտ պետք չի , որ պտի թողնեմ
հիվ անդանոցում : Հետո կիսուրս զանգեց ու սկսեց ղժ ղժալ, որ բանի պետք չեմ, սկի նորմալ երեխա չկարողացա ունենամ :Դուրս
գրվելու օրը մարդս եկավ ծննդատուն : Ես դուրս եկա երեխուն գրկած : Մարդս ոտից գլուխ չափեց ինձ ու ասեց. «Ես էլ կնիկ չունեմ »
: Հետո գնաց առանց հետ նայելու :
Ծննդատնից գնացի կիսուրիս տուն, բայց տնից դուրս արեց : Ես վերցրի աղջկաս ու գնացի ընկերուհուս տուն : Կիսուրս սաղին հայ-
տարարում ա, որ ես հիվ անդ եմ, ու չեմ կարա նորմալ երեխա ունենամ : Իսկ իրա տղուն հի վանդ լակո տներ պետք չեն : Ընենց եմ
ուզում դրանց հախից գամ, բայց չգիտեմ ոնց անեմ
