Ուզողներս էնքան շատ են, որ մերոնք չգիտեն՝ ում տան ինձ․ Մենակ իմանաք, թե ում էին բերել մեր տուն ինձ տեսնելու․․․Վստահ եմ կարդալուց հետո դուք էլ եք ասելու, որ սա իրոք խայտառակություն ա։Մեր տունը ամբողջ օրը կռիվ ա, պապաս արդեն չգիտի ինչ անի։
Ամբողջ օրը կանչում են, որ խոսեն հետը տղաները։ Ուզողներս իրար հերթ չեն տալիս, բայց դե ոչ մեկին էլ ես չեմ հավանում։ Երեկ հերս ասեց Սիլվի ջան արագացրու մեկին ընտրի, ես էլ չեմ դիմանում։Հիմա պատմեմ ամենաահավորի մասին։
Մի քանի օր առաջ մեր տունա զանգում բարեկամներիցս մեկը ու ասում, որ ուզում են գան մեր տուն։ Դե մենք էլ սիրով ընդունում ենք իրենց։ Վերջում պարզվում ա, որ սա իրա տղային բերել ա, որ ինձ տեսնի
Պատկերացնու՞մ եք մենք բարեկամ մարդիկ ենք, հերս իմացավ, ջղայնացավ, ասեց դուք ոնց չեք ամաչում տենց նպատակով եք գա լիս մեր տուն։ Մեր երեխեքը իրար հետ են մեծացել քուր ախպեր են իրար, հիմա դուք եկել եք իմ երեխուն ուզում եք հարս տանել։ Մի խոսքով սա իրոք արդեն խայտառակություն էր։
