Կարծում էի, թե ունեմ լավ ընտանիք ու ինձ նվիրված զավակներ, բայց․․․Ամեն ինչ փոխվեց, երբ մահացավ ամուսինս։Ես վաղուց ծե-
րացել եմ, բայց ես ուզում եմ ձեզ հետ կիսվել իմ պատմությամբ, թե ինչպես եմ շփվում իմ դուստրերի հետ : Ես իսկապես ձեր խորհր-
դի կարիքն ունեմ, ինչ կանեիք, եթե դուք իմ փոխարեն լինեիք:
Ամուսինս հաճախ էր հեռու տեղեր գործուղումների գնում, ուստի մեր դուստրերի ամբողջ դաստիարակությունը ընկած էր բացառա-
պես իմ փխրուն կանացի ուսերի վրա:Չէ, ես ամուսնուցս չեմ բո ղոքել։ Նրա վերադարնալուց հետո մենք միշտ միասին էինք ժամա-
նակ անցկացնում, դուստրերս նրան անսահման սիրում էին, նրանք իրենց հոր համար արքայադուստրեր էին։
Նա երես էր տալիս նրանց, ինչպես կարող էր։ Հայրիկը նրանց համար,իսկ երեխաները նրա համար լույսի շողեր էին:Երկու աղջիկ ու-
նենք, նրանք բոլորովին այլ կերպ են մեծացել։Ավագ աղջիկս շատ իմպո ւլսիվ է, շատ արագ որոշումներ է կայացնում, մի քիչ կոնֆլիկ
տային է և համառ: Կրտսեր աղջիկս ողջամիտ է, հանգիստ, միշտ մտածում է ինչ-որ բան ասելուց կամ անելուց առաջ։
Աղջիկներս վաղուց ամուսնացած են, լավ հարաբերություններ ունեն ամուսինների հետ, ես երկար ժամանակ է, ինչ տատիկ եմ, բայց
ահա թե ինչ եմ ուզում ասել, ամուսինս արդեն 5 տարի է մա հացել է։Ես միշտ աշխատել եմ, բայց այս հինգ տարին ինձ համար բարդ
է դարձել բարոյական տեսանկյունից։ Ես ինձ լսող չունեմ, նա ինձ նախկինում լսում էր։Ուզում եմ ասել, որ ես միշտ կապի մեջ եմ աղ-
ջիկներիս հետ, ամեն օր հեռախոսով խոսում ենք։
Մենք ապրում ենք տարբեր քաղաքներում։ Ես դեռ բավականաչափ կապրեմ և աղջիկներս միշտ ինձ ֆինանսապես կօգնեն: Բայց
նրանք ինձանով չեն հետաքրքրվում, իմ աշխատավայրի կյանքով, ես նման եմ քամած կիտրոնի։Վերջերս աշխատանքային կոնֆլիկտ
ունեցա, ուզում էի կիսվել նրանց հետ, բայց նրանք միայն իրենց ընտանիքներց էին խոսում:
Ես հասկանում եմ, որ նրանք արդեն չափահաս են, նրանք ունեն իրենց կյանքը և նրանք խորհուրդ են ուզում իրենց ընտանեկան կյ
անքի համար։ Բայց մոռանում են հարցնել իմ մասին։ Ինչ եք կարծում՝ ակնարկեմ նրանց իմ խնդիրների մասին, թե ինքնուրույն հաղ
թահարեմ դրանք: Ես էլ չեմ ուզում նրանց անհանգստացնեմ իմ նվնվոցներով։
