Ծննդաբերելուց հետո որոշեցի ամուսնուս անակնկալ անել ու ասել, որ եռյակ ենք ունեցել, բայց․․․Պարզվեց ինձ էր մեծ անակնկալ սպ
ասվում։Իրինան 34 տարեկան էր, երբ նա ինչ-որ անհույս մղձավանջի հերոսուհի էր դարձել ։ Նա ունի միայն մեկ օգնական ՝մայրը,
որը 70 տարեկան կին է և ինչպես են նրանք հաղթահարում երեք փոքրիկների հետ կապված հոգսերը, միայն ճակատագիրը գիտի:
Եթե Իրինային հյուր գնանք, սուր տպավորությունները բավարար կլինեն արդեն դռան շեմին:
Նրանք ապրում են հին չորս հարկանի շենքի 4-րդ հարկում: Շենքը վերելակ չունի և վեր բարձրանալը դժվար է նույնիսկ մեկ մարդու
համար, իսկ երեխան ձեռքին բարձրանալը փորձություն է, իսկ եթե նորածինները երեքն են ու հետո պետք է նաև սայլակը քաշել ար-
դեն մղձավանջ է :Նա երեխաներին տնից դուրս չի բերում։ Ծնն դատնից նա դուրս է գրվել մեկ ամիս առաջ ։ Երեխաները քայլում են
բաց պատուհանի մոտ, բարեբախտաբար, երեխաները դեռ չեն վազում, բայց ամեն ինչ առջևում է ։ Տանը, բացի երեխաներից և
երկու կանանցից, կա նաև մի շուն: Նա տարեց և խելացի է, նա վաղուց ապրում է այստեղ:
Բնակարանը մաքուր է, պարզ և դատարկ։ Բազմոցով և հեռուստացույցով սենյակը տատիկինն է: Իրինայի մահճակալին քնում են ե-
րեխաները, իսկ ինքը հատակին է քնում: Այդ սենյակում կա միայն մահճակալ և փոքրիկ պահարան:Պահարանը լի է տակդիրներով,
պատշգամբից տեսարան է բացվում դեպի գերեզմանոց: Տանիքից ջուր է կաթում, բայց բողոքելը արդյունք չի տալիս:Իրինան նոր ել-
քեր է փնտրում, փորձում է բոլոր ուղիները: Ի վերջո, նա զանգահարել է խմբագրություն, սակայն պահպանել է զուսպ հանգստութ-
յուն ։
Նա խոսել էարժանապատվությամբ, առանց ձայնը դողացնելու և հեկեկալու, խոսել է միայն փաստերի մասին:Ամուսինը թողել է իրեն
երեք երեխաների հետ միայնակ: Առանց նրա հնարավոր չէ ձևակերպել ծնն դյան վկայականներ։ Անհնար է հավաքել փաստաթղթե-
րը և ստանալ երեխաների համար տրվող վճարները: Հնարավոր չէ աշխատել։
-Մայրս ծեր է և ինքն էլ օգնության կարիք ունի, բայց օգնություն սպասելու տեղ չկա ։ Վստահ չեմ,որ կարող եմ միայնակ հաղթահա-
րել,- ասաց Իրինան:Եվ ահա ես եկել եմ այցելելու այս ընտանիքին, տեսնելու, թե ինչ է կատարվում ։ Իրան խոստովանում է ՝ ոչ միայն
թերթ է զանգահարել, հեռուստատեսությունից էլ է մարդ կանչել ։ Նրան այդ քայլին է մղել իր վախը երեխաների համար:
-Երեխաներ ես ուզում էի որքան հնարավոր է շատ, – խոստովանում է կինը, — բայց ով առողջ գլխով կհամաձայնի եռյակին, այն էլ
նման պայմաններում:
-Կաթ չունեմ, – շարունակում է Իրան, — խառնուրդներ են պետք ։
Պատկերացնում եք, թե ինչ գումարներ են ծախսվում միայն սննդի համար: Մեր հաղորդումից հետո մարդիկ սկսեցին արձագանքել:
Շատերը բերում էին խառնուրդներ, խոստացել են օրորոց գնել: Մանկական խանութը բերեց հագուստներ, երեխաները այժմ մեկ
տարվա հագնելու շոր ունեն: Նեստլեն ու Լիբերոն նույնպես օգնում են ։Վարչակազմի ղեկավարը նույնպես միջամտել է, սայլակ է նվի
րել, թելադրել, թե ինչպես գրել բնակարանի բարելավման դիմում։ Գուցե պետք է տեղափոխվել:
Իրան ցավում է,քանի որ իր միկրոշրջանում ամեն ինչ հարմար է, բայց առաջին հարկը կլինի ավելի հարմար իր համար: Իրան դժբա
խտ չի զգում իրեն։Նա երեխաներին խնդիր չի համարում այլ երջանկություն: Իհարկե, պետք է տանը տղամարդու ձեռք լինի, բայց
եղավ այնպես ինչպես եղավ: Պարզվեց, որ աշխարհը լի է բարի մարդկանցով, ովքեր ցանկանում են աջակցել իրեն, իսկ երեխաները
ուրախացնում են մայրիկին ամեն օր, նրանք առողջ են, զարգանում են, իսկ Իրան ոչ մի կարևոր պահ բաց չի թողնում:
