Ընդամենը 60 տարեկան եմ, բայց այնպիսի զգացողություն ունեմ, որ կարծես կյանքս ավարտված լինի․․․Չգիտեմ ինչ անեմ։ Շատ
վաղուց էր, երբ ավարտեցի ինստիտուտը և գնացի դպրոցում աշխատելու` մորս պես։ Ընդհանրապես, այս պատմությունը սկսվում է
նրանով: Ես մի անգամ գնացի նրա մոտ աշխատանքից հետո և մայրս, որին դպրոցում բոլորը գիտեին, որպես խիստ, միշտ լավ հագ
նված կին, կանգնեց իմ առջև գիշերազգեստով:
Մազերը, որոնք մեկ տարի ներկ չէին տեսել, նորից աճել էին,սպիտակ մազերը արդեն դժվար էր չնկատել նրա տարիքում։ Իր արտա-
քինի մասին իմ խոսքերին, նա չպատասխանեց: Ես վա խենում էի, որ հաջորդ փուլը առաջինից հետո այն կլինի, որ նա կդադարի
լվանալ դեմքը։ Երևի այն ժամանակ ես կո պիտ էի նրա հետ, բայց իմ խոսակցությունը միանշանակ օգուտ տվեց նրան, ես նրան
այլևս այդպիսին չտեսա։
Այդ օրը նա ոչ միայն գնաց վարսավիրանոց, այլև վերականգնեց զգեստապահարանը։Ու այսքան տարիներ են անցել, մայրս վաղուց
մա հացել է, ես նրա տարիքին եմ դարձել, բայց այսսպիսի իրավիճակ եղավ ոչ թե ինձ հետ, այլ ընկերուհուս՝ Սոնայի։ Նա, հիսունյոթ
տարեկանում, որոշեց հեռանալ աշխատանքից, լավ կլիներ, որ բացի աշխատանքից, ուրիշ զվարճություններ ունենար, կարեր կամ
գործեր, բայց ոչ, նա անելիք չուներ։ Նրա երեխաները վաղուց են ամուսնացել ու գնացել, նրա մոտ թոռներին չեն բերում։
Օրերս որոշեցի գնալ նրա մոտ, նստեցինք և թեյ էինք խմում և ես չէի հասկանում, թե ով է նստած դիմացս,ես երբեք նրան այդպիսին
չեմ տեսել։
-Հի վանդ ես, թե ինչ: Ինչու չես քեզ հետևում: -Չէ, հիվ անդ չեմ, ում համար հետևեմ։ Ինչի համար: Կյանքն ավարտվում է, ես համար-
յա վաթսուն տարեկան եմ։
-Երկու տարուց նոր վաթսուն կլինես։Դա պատճառ չէ։
Եվ իսկապես, պատճառ չէ, մենք ունենք մի ընկերուհի, ով այրիացել է հիսունհինգ տարեկանում, այժմ վաթսուն տարեկանում նա
երիտասարդ տղամարդու հետ է ապրում և նրա հետ ճանապարհորդում է ծովերով։Քույրս վաճառել է իր բնակարանը և ապրում է
Ֆինլանդիայում։ Նրանք երկուսն էլ իմ ընկերուհի Սոնայից մեծ են։ Սոնան, ինձ մինչև վերջ լսելուց հետո, ի պատասխան պարզապես
հորանջեց: Ես նստեցի նրա կողքին և նայեցի նրան։ Ես փորձեցի համոզել նրան, որ կյանքում դեռ շատ հետաքրքիր բաներ կան:
Մենք կարող ենք միայն ապրել և վայելել, իսկ նա ոչինչ չէր ուզում լսել։
