էն օրը ամուսնուս ընկերը եկել էր մեր տուն․ Սուրճ խմելիս ամուսնուս մանկության մասին այնպիսի բաներ պատմեց, որ․․․Մնացել էի շվարած։Մարդս լավ շրջապատ ունի,համարյա իրա ընկներնից սաղին էլ ճանաչում են։ Դե գնում, գալիս են մեր տուն, իրար հետ հաց ենք կիսե, կոֆե ենք խմել։
Համ էլ էն ժամանակ, որ հերս համաձայն չէր, չէր ուզում ինձ ամուսնացներ, մարդուս ընկերներն են իրանց կապերի շնորհիվ համո զել։ Երեկ էտ ընկերներից մեկը մեր տուն էր եկե։ Բերի դեմը սեղան դրի, ուտելու բան սարքի։Ասի նստեմ հետը մի քիչ խոսամ, մինչև մարդս գործից գա։
Խոսք գնաց մարդուս մանկությունից, դե ինձ էլ հետաքրքիր էր հարցեր տվի, էտ մարդն էլ պատմեց։ Վաբշե մարս իրա մասին ինչ շատ բան չի ասե, քանի որ չէր ուզում հիշեր, թե իրա ընտանիքը, թե ոնց ա ապրե։ Փաստորեն դուս ա գալիս ինքը մանկատանն ա մեծացե, ինձ էլ խաբում, ասում էր, թե հերն ու մերը մահացել են։Բայց երկուսն էլ սաղ են, ուղղակի չգիտեմ հիմի ուր են, ինչով են զբաղված։
Ըտենց մի քանի բան իմացա, էսօր առավոտ էլ մարդս հարցրեց, թե բա ինչ եմ խոսացե ընկերոջ հետ, ես էլ միամիտի նման դրի ու ամեն ինչ պատմի։ Բյաց ոնց հասկանում եմ պետք ա ոչ մի բան էլ չասեյի։ Իմ պատճառով գնացել ա, որ ընկերոջ հետ խոսա, կռիվ անի։ Էտքան էլ ասի, դու մի նեղվի էտ ամենից, հլը հակառակը ընկերոջդ պարտական ես։
