Էն, որ հարսս ինձ չի սիրում՝ գիտեի, բայց որ կարա էդ աստիճանի երկերեսանի ու շահամոլ լինի․․․Հենց սկզբից էլ իմացել եմ, որ հա րսս չէր ուզում հետս ապրեր: Էկած օրվանից միշտ քիթ ու մռութ ա արել հետս ու հստակ ցույց ա տվել, որ չի ուզում ապրի հետս:
Մի որոշ ժամանակ առաջ էլ տղուս հետ էկան, ասեցին, որ ինձ պատրաստվում են ծերանոց տանեն: Լավ էլ մոտը ստացվել էր, որ տղ ուս համոզեր:Մի խոսքով ես էլ բան չասեցի, ինչքան էլ իմ համար դժվար էր, վեշերս ուղղակի հավաքեցի ու գնացի հետները:
Տարան թողեցին ու օրերով ոչ զանգում էին, ոչ էլ հետաքրքրվում էին ինձնով: Տղես որ վերջին անգամ զանգեց, ասեցի, որ մի հատ տուն ունեմ իմ անունով ու դրա մասին ոչ մեկ չգիտի, դրանից հետո խառնվեցին իրար, հարսս ընգել էր ցնցումների մեջ ու էկան ինձ ծերանոցից հետ տարան:
Բայց մի բան հաստատ ա, որ էսքանից հետո ես էտ տունս ոչ տղուս եմ թողելու, ոչ էլ հարսիս: Ավելի լավ ա մի հատ անտուն մեկին թողնեմ, քան իրանց: Սիրտս շատ ա ցավում, որ հարսս կարացավ տղուս այ տենց տրամադրի իմ դեմ:
Բան չունեմ ասելու, տղուցս ա, ուղղակի սեփական խելք չունի:
