Ամուսնալուծվելուց 1 տարի անց պատահական հանդիպեցի նախկին կնոջս․․․Նա իսկական թագուհի էր դարձել, անկարողությունից
չգիտեմ ինչ անեմ։Կինս արտաքուստ դադարել էր ինձ դուր գալ: Օրեցօր ավելի էի հիասթափվում: Գեղեցիկ սանրվածքի փոխարեն
գնալով նրա գլխին քաոս էր։ Նա մոռացել էր մատնահարդարման մասին։ Նախկինում կինս սիրում էր գեղեցիկ հագուստ, գիտեր, թե
ինչպես ընտրել ոճային իրեր, գեղեցիկ տեսք ուներ, իսկ հիմա, միայն իրեն հարմար լինի։
Սովորաբար նա հագնում էր սպորտային տաբատ,ինչ-որ ճմռթված սվիտեր, սպորտային կոշիկներ։ Նույն հագուստով քնում էր, նույն
հագուստով մնում էր ողջ օրը: Մոռացել էր ինչ է դիմահարդարումը և ինչպես դա անել։ Առավոտը սկսվում էր նրանով, որ նա, երբեմն
առանց լվացվելու, անմիջապես վազում էր խոհանոց՝ նախաճաշ պատրաստելու, հետո ճաշ, հետո ընթրիք։Ավելի վաղ նա նիհար էր,
հետևում էր իր քաշին, զբաղվում էր սպորտով, յոգայով և ճիշտ սնվում։
Եվ երբ վերջին անգամ նրան տեսամ նա ուներ հսկայական փոր,թափթփված տեսք,նույնիսկ ոտքերը չէր սափրում:Սարսափելի պա
տկեր էր: Աշխատավայրում, փողոցում ես տեսնում էի գեղեցիկ, կոկիկ, խնամված կանանց, իսկ տուն վերադառնալով տեսնում էի իմ
կնոջը՝ թափթփված, անխնամ, միշտ հոգնած ու դժգոհ: Այսպիսով, ես որոշում կայացրի, որ չեմ ուզում լինել նման սա րսափելի կնոջ
հետ և թողեցի նրան: Երկու տարի անց մենք պատահաբար հանդիպեցինք: Իմ առջև մի շքեղ կին էր, գեղեցիկ, խնամված:
Նրանից հայացք կտրել չէր լինում: Որքան մեծ եղավ իմ զարմանքը, երբ հասկացա, որ դա իմ նախկին կինն է:Ես աչքերիս չէի հավա-
տում: Ես ապշած էի տեսածիցս։ Նա հագել էր գեղեցիկ զգեստ, որն ընդգծում էր նրա կուր ծքն ու գ ոտկատեղը։ Գեղեցիկ մազեր, դի-
մահարդարում և նրա աչքերը.. Նրանք փայլում էին: Այն «սար սափելի կնոջից» ոչինչ չէր մնացել: Նա իսկական թագուհի է: Ես շփոթ
ված ու հիացած մոտեցա նրան, ողջունեցի: Նա սառը պատասխանեց իմ ողջույնին:
-Դու իսկական գեղեցկուհի ես, շքեղ տեսք ունես:
-Ես նույն այն կինն եմ, որին դու լքեցիր, այն կինը, որ առավոտից մինչ երեկո հոգ էր տանում քո մասին, որը քեզ երկու որդի էր պար
գևել, որին ծն նդաբերությունից հետո ժամանակ էր պետք վերականգնվելու համար, որի քաշը ավելացել էր, որովհետև կրծքով կե-
րակրում էր զավակին, այն կինը, որը ճամանակ չուներ նույնիսկ հայելու մեջ նայելու,որովհետև առավոտյան նախաճաշ էր պատրաս
տում ամուսնու համար, հետ ճաշ, հետո ընթրիք, այն կինը,որն ինքնամոռաց նվիրվել էր ամուսնուն,երեխաներին, որը համբերատար
տանում էր սկեսուրի բոլոր քմահաճույքները, այն կինը,որը մոռացել էր գեղեցիկ ու ոճային հագուստի մասին,որովհետև ամբողջ ժա-
մանակ տանը նստած էր երեխաների հետ:
Անկեղծ ասած, ես հենց այդ պահին հասկացա, թե ինչ հիանալի կին եմ ունեցել։ Շատերը, նման կնոջ մասին, կարող են միայն երա-
զել, բայց ես ունեցել եմ, բայց, ց ավոք, չեմ գնահատել: Մեր ամու սնալուծության մեղավորը ես եմ։ Ես իմ ձեռքով քանդեցի մեր ընտա
նիքը։ Միայն հիմա հասկացա, թե ինչ գանձ եմ կորցրել։ Ես չգնահատեցի ճակատագրի նվերը, դրա համար էլ կորցրի այն։ Կյանքը
արժեքավոր դաս է տվել, որից ես հետևություններ եմ արել, բայց ցավոք արդեն ուշ է ինչ որ բան փոխելու համար: Եթե ձեր կյանքում
կին կա, հնարավորություն տվեք նրան կին լինել ձեր կողքին, գնահատեք նրան:
