Ամուսնալուծվելուց հետո հարազատ մայրս հրաժարվեց ինձ օգնել երեխայի հարցում․․․Նա մտածում է, որ ես արժանի եմ նրան, ինչ
ամուսինս արել է ինձ հետ։Սեփական մայրս ինձ ասաց, որ եթե ես չմնամ ամուսնուս հետ, ապա նա կդադարի ինձ օգնության ձեռք
մեկնել։ Այն պահը, որ իմ «հրաշալի» ամուսինը ձեռք է բարձրացրել ինձ վրա, մորս չի էլ անհանգստացնում. Նա կարծում է, որ սա
կյանքի հարց է, և ես ինքս եմ մեղավոր ամեն ինչում։
Մայրիկին շատ է դուր եկել իր ապագա փեսան՝ հայրն ունի իր փոքր բիզնեսը, ինքն ունի բարձրագույն կրթություն, բնակարան, մե-
քենա և մեծ հեռանկարներ։ Նա երբեք դատարկաձեռն չի գալիս այցելության, միշտ հաճոյախոսություններ է անում, ցանկացած խնդ
րանք առանց ջանքերի կկատարի։Ես նույնպես հիացած էի իմ նրանով։Ալեքսը, այդպես էր իմ ամուսնու անունը,գիտեր ինչպես պատ
շաճ կերպով ներկայանալ և ճիշտ տպավորություն թողնել։
Մինչ մեր ամուսնությունը ես չէի պատկերացնում, որ նա կարող է ձայն կամ ձեռք բարձրացնել ինձ վրա։Մեղրամիսն արագ ավարտ-
վեց, սկսվեց գորշ առօրյան։ Ամուսինս առավոտյան միշտ զզվելի տրամադրություն ուներ ու այլևս հարկ չէր համարում իրեն զսպել։
Եթե սուրճը շատ տաք լիներ, նա կարող էր այդ բաժակը ջարդել, բղավել ինձ վրա և վիրավորել:
Իսկ հետո նրա տրամադրությունը լավանում էր, և նա սկսում էր կատարվածի համար ինձ մեղադրել։ Ամուսինս ավելի ու ավելի հաճ
ախ էր ուշանում աշխատանքից և դա դառնում էր սկանդալների պատճառ։ Մայրիկս գիտեր այդ մասին: Ես քիչ մտերիմ ընկերուհի
ներ ունեմ, ուստի ես կարող էի միայն նրա հետ քննարկել իմ ընտանեկան կյանքը:
Բայց աջակցության և պաշտպանություն փոխարեն մայրս ուղղակի թոթվեց ուսերը և ինձ խորհուրդ տվեց լուռ համբերել։ Միաժա-
մանակ մորս ու ամուսնուս հարաբերությունները գերազանց էին։ Երբ այցելության էինք գնում, մայրս չգիտեր, թե ինչ դներ սեղանին՝
սիրելի փեսային հաճոյանալու համար։ Նա նույնպես երբեք դատարկաձեռն չէր գնում մորս մոտ։
Ամուսինս կատակով բողոքում էր ինձնից՝ այնպես խեղաթյուրելով իրավիճակները, որ ես, իբր, միշտ սխալ եմ ամեն ինչում։ Մայրս
ուշադիր լսում և մատը թափ էր տալիս ինձ վրա՝ ասելով, որ խելք կսովորեցնի ինձ և նրանք միասին ծիծաղում էին: Այս ամենը տես
նելով ես սկսեցի խուսափել մորս հետ հանդիպումներից։
Հետո իմացա, որ հղի եմ։ Ես դա չէի պլանավորում և փորձեցի խուսափել դրանից, բայց ճակատագիրը որոշեց նման կատակ խաղ
ալ. և հակաբեղմնավորումը ձախողվեց: Սա իմանալով ամուսինս հիացած էր և նույնիսկ մի կերպ մեղմացրեց իր վերաբերմունքը։ Ես
սկսեցի մտածել, որ մեզ մոտ ամեն ինչ դեռ կարող է լավ լինել, բայց նորից սխալվեցի։
Ամուսնուս քնքշությունը բավականացրեց ընդամենը երեք ամիս և նա նորից վերադարձավ իր նախկին շփման ձևին։ Ըստ երևույ-
թին, նա որոշեց, որ հիմա ես բացարձակապես գնալու տեղ չունեմ, ուստի նա սկսեց իրեն ավելի վատ պահել, քան նախկինում էր:
Ալեքսը ընտելացել էր ինձ հետ վիճելու, ուսերիցս բռնելու, գոռալու և հրելու սովորությանը։
Վերջին անգամ ես ապտակ ստացա նրա համար, որ ամուսինս որոշեց, որ ես ինչ-որ մեկի հետ կապ եմ հաստատում սոցիալական
ցանցերով: Նույնիսկ հեռախոսս նայելը չօգնեց, Ալեքսը բղավեց և ասաց, որ ինձ հաջողվել է ջնջել ամեն ինչ, որից հետո եղավ այն,
ինչ եղավ:Ես վախենում էի, բայց ոչ նույնիսկ ինձ համար։ Հարվածից հետո ես ընկա՝ մեջքս հարվածելով մահճակալի կողքի սեղա-
նին։ Քիչ հավանական է, որ «սիրո» նման դրսևորումները օգտակար լինեն հղիների համար։
Երբ ամուսինս բղավեց ու հեռացավ, որ նյար դերը հանգստացնի, ես վերցրեցի առաջին անհրաժեշտության իրերս և գնացի մորս
մոտ։Նա շատ զարմացավ իմ այցից։ Պարզելով պատճառը՝ նա սկսեց համոզել, որ ամեն ինչ այդքան սրտիս մոտ չընդունեմ, քանի որ
բոլոր ընտանիքում էլ լինում են նման դեպքեր։ Բայց ես չէի պատրաստվում վերադառնալ ամուսնուս մոտ։ Իսկ մայրիկիս դա դուր
չեկավ։
Սկզբում նա ինձ համոզում էր, բայց երբ հասկացավ,որ դա չի օգնում, սկսեց վիրավորել ինձ։Բայց ես արդեն իմունիտետ եմ զարգաց-
րել նման վիրավորանքների նկատմամբ։ Ապա մայրս ասաց, որ ինձ չի օգնի, քանի դեռ ամուսնուս հետ հաշտություն չեմ կնքել։ Ա-
սաց, որ չի թողնի իր հետ ապրեմ, իսկ բնակարան վարձելու հնարավորություն չկա։
Ես չեմ ուզում վերադառնալ ամուսնուս մոտ, մայրս հրաժարվում է օգնել ինձ, իսկ ես երեք ամսից կծննդաբերեմ։ Ես պետք է դիմեմ
ամուսնալուծության և ալիմենտի համար և ինչ-որ կերպ պետք է փորձեմ կարգավորել իմ կյանքը, բայց ձեռքերս կտրված են, թվում
է, որ չեմ կարող հաղթահարել: Դժվար է առանց աջակցության: Ամենից ավելի ցավ է պատճառում այն, որ իմ ամենամոտ մարդը՝ մա
յրս, հրաժարվում է ինձանից։
